Ik ben Bep, vrijwilliger bij Coloriet de Regenboog

Inmiddels is Bep zelf ook alweer 73 jaar, en heeft ze vijf kleinkinderen. De twee jongsten nam ze wel eens mee naar Coloriet de Regenboog, toen ze nog niet naar school hoefden. Kleine Kensi en Luca werden dan verwend tot op het bot. ‘Een snoepje hier, een chocolaatje daar. Ze kregen allerlei lekkers toegestopt. De mensen vonden het prachtig.’ Nu Kensi en Luca allebei naar school gaan, worden ze echt gemist. ‘Toen er laatst geitjes geboren waren, heb ik ze uit school opgehaald om even bij de dierenweide van Coloriet de Regenboog te kijken. Veel mensen vonden het super om Kensi en Luca weer even te zien.’

Mandarijntjes

Bij Coloriet de Regenboog schenkt Bep elke vrijdagmorgen koffie en thee, en helpt ze mee met de activiteiten die voor de bewoners en bezoekers worden georganiseerd. Maar vroeger stond ze vooral bekend om haar verstelwerk. ‘Een losgeraakte knoop, een kapotte naad of een te lange broek: ik deed het allemaal. Mensen waren daar erg blij mee. Als bedankje kreeg ik wel eens een rolletje munt, een mandarijntje of een bonbon.’ Bep nam later een spaarpotje mee. ‘Als iemand me dan wilde bedanken, vroeg ik om een kleine, vrijwillige bijdrage. In de 10 tot 12 jaar dat ik dat deed, leverde dat ongeveer 450 euro op voor het goede doel.’

Het fijne contact met de bewoners, bezoekers en collega’s van Coloriet de Regenboog, dat is waar Bep erg van geniet. Als voorbeeld vertelt Bep, hoe een meneer elke dag om 10 uur stipt een mandarijntje naar zijn vrouw bracht. ‘Zij had dementie en woonde op een andere afdeling. Hij had dan twee schoteltjes mee, met daarop twee gepelde mandarijntjes: eentje voor haar en eentje voor mij. Dan kletsten we even gezellig. Dat soort momentjes maakt het voor mij dubbel en dwars de moeite waard.’