Signaleren en doorverwijzen

Dankzij een beetje extra zorg kunnen ouderen zo lang mogelijk thuis blijven wonen. ‘Dat ze een zo fijn mogelijk leven kunnen leiden in hun eigen omgeving. Daar doe ik het voor,’ vertelt wijkverpleegkundige Hella Pijpstra.

‘Als wijkverpleegkundige is het belangrijk om goed aan te voelen wat er aan de hand is. Heeft iemand een lichamelijke klacht of is er meer aan de hand? Eenzaamheid is bijvoorbeeld niet altijd direct zichtbaar, lichamelijke klachten kunnen een signaal zijn.’

‘Ik ben hier alert op. Een simpele zorgvraag zoals het helpen bij het druppelen van ogen kan ineens een andere wending nemen.’ Hella herinnert zich een weduwnaar die aangaf dat zijn kinderen zich zorgen om hem maakten. ‘Ik heb hem naar De Meerpaal Welzijn doorverwezen. Hij had net een nieuwe auto en ging als vrijwilliger aan de slag als ziekenvervoerder. Uiteindelijk heeft hij daar ook zijn nieuwe liefde ontmoet.’

‘Het mooie van mijn werk is dat ik in allerlei soorten huishoudens terecht kom. Iedere situatie is anders. Signaleren en doorverwijzen, daar draait het om. Maar iemand moet er ook voor openstaan. De poldermentaliteit is “niet klagen maar dragen”. De pioniers zullen dus niet snel om hulp vragen.’

‘Daarom is het belangrijk om een band op te bouwen met cliënten. Want regelmatig is er wat meer vertrouwen nodig voordat mensen het achterste van hun tong laten zien. Soms lukt dit niet en is er individuele begeleiding nodig, om iemand te helpen deze stappen te zetten of om samen na te denken over dagbesteding. Dat kan dagbesteding bij ons zijn, activiteiten op het wijkplein bij onze woonzorgcentra, of we verwijzen door naar bijvoorbeeld De Meerpaal Welzijn. Maar het kan ook zijn dat we vrijwilligers inschakelen of mensen doorsturen naar VraagElkaar. Dat hangt van de situatie af.’

‘Het mooie van mijn werk is dat je heel breed leert kijken. En het zorgen hè? Ik heb gewoon een zorghart’, besluit ze enthousiast.